زبان‌های برنامه نویسی از نظر تعریف متغیر دو دسته هستن static و dynamic

  • static: در این زبان ها متغیر ها رو در زمانی که داریم برنامه رو می‌نویسیم نوعشون رو باید مشخص کنیم. مثل: جاوا، سی یا سی شارپ.
  • dynamic: در این زبان ها متغیر ها زمانی که دارن مقداری دهی میشن نوعشون مشخص میشه. مثل: جاوااسکریپت و پایتون.

زبان های برنامه نویسی از نظر انعطاف پذیری متغییر ها هم دو دوسته هستن strong و weak

  • strong: این زبان ها متغیر هاشون خیلی حساسن به نوعشون و نباید بعد از تعریف شدن نوعشون رو عوض کنیم یا یک عملی رو روی دادشون بدون توجه به نوعشون انجام بدیم. مثل: سی شارپ یا پایتون
  • weak: این زبان ها متغیر هاشون اصلا حساس نیستن و شما میتونید داده ها رو یکم با انعطاف بیشتر بهشون بدید و خودشون هندل می‌کنن، به عنوان مثال به یه int یه ۲ از نوع رشته بفرستین یا داده یه string رو با یه عدد جمع کنیم که توی این حالت هم خودش اون عدد رو تبدیل به رشته می‌کنه. مثل: سی، جاوااسکریپت یا پی‌اچ‌پی

ی چیز بی ربط هم به بحثمون بگم:

زبان ها به دو دسته compiled و interpreted هم تقسیم میشن.

  • compiled: یعنی یک بار کد ها رو به زبان ماشین مورد نظر ترجمه میکنن و باقی وقت ها فقط اون رو اجرا می‌کنن.
  • interpreted: یعنی در زمان اجرا خط به خط کد ها خونده میشه و برای ماشین در همون لحظه ترجمه و اجرا میشه.

بعضی از زبان‌ها مفسری کامپایلری هستن مثل جاوا، توی قسمت های دیگه از بلاگ نوشتم تو چه مرحله ای چیکار می‌کنه.